BERCESTE

Nefretlere mazhar oldum;

Bir acı, bir gözyaşı, bir küfürdüm bazen...

Gece gibi çöktüm sayısız kalbin atışına,

Bütün çirkin duygular yankılandı adımla.

Hatıraların celladı benim,

Hatırlanmak istenmeyen,

Bir kor gibi tüm gülüşleri yakan,

Gülü olmayan arsız diken benim.

Battım, battım koskoca geçmişime,

Bıraktığım izlerden utanıyor herkes,

Bu vahşetler sonrasında ne geçti elime?

Yalnızım, hiç kimseyim...

Yaprakların arasındaki fısıltı benim,

Akşamları havlayan köpek sesleri, 

Sehere kadar doludizgin yağan yağmur,

Bütün ölülerin yorganı toprak, 

Izdırap içinde edilen münacaat benim.

Yalnızım, hiç kimseyim.

Artık zararım yok, kuytular evimdir,

Kimsesizliğe el uzatan "bir kimse" benim,

Yazgım, güzde dökülen yapraklar gibidir,

Üşüyen, gölgesiz ve nemli ağaçsa benim...